Zespół jelita nadwrażliwego (IBS, Irritable Bowel Syndrome) jest przewlekłą chorobą przebiegającą z nawracającymi bólami brzucha, wzdęciami i zaburzeniami rytmu wypróżnień. Ocenia się, że około 10% populacji jest dotkniętych tą chorobą. Obniża ona zasadniczo jakość życia, utrudnia pracę zawodową, generuje istotne wydatki na badania medyczne i leczenie.
Prowadzone w ostatnich latach badania wykazały, że istnieje związek pomiędzy występowaniem objawów zespołu jelita nadwrażliwego a rodzajem spożywanych pokarmów. Szczególnie istotna jest koincydencja pomiędzy objawami, a spożytymi cukrami. Stwierdzono częste występowanie nietolerancji fruktozy wśród pacjentów z IBS. Wykazano, że chorzy z IBS odnotowują, przy stosowaniu diety z ograniczeniem fruktozy, długotrwałą poprawę w zakresie dolegliwości. U chorych cierpiących na zespół jelita drażliwego wykazano również częste występowanie nietolerancji sorbitolu, która niejednokrotnie współistnieje w tym zespole z nietolerancją fruktozy. Jak wynika z przeprowadzonych badań, trwałą poprawę u chorych z IBS obserwuje się po zastosowaniu diety z niską zawartością słabo wchłanianych węglowodanów określanych mianem fermentujących oligo-, di- , monosacharydów i polioli (FODMAPs, Fermentable, Oligosaccharides, Disaccharides, Monosaccharides and Polyols). W związku z powyższym większość ekspertów sugeruje stosowanie diety z niską zawartością wszystkich wyżej wymienionych fermentujących oligo-, di-, monosacharydów i FODMAPs u pacjentów z IBS. Niezależnie wykazano, że 60% pacjentów cierpiących na zespół jelita nadwrażliwego podaje nietolerancję laktozy. Ze względu na możliwość współistnienia i identyczne objawy występujące w obydwu chorobach uważa się, że wskazane jest prowadzenie diagnostyki w kierunku nietolerancji laktozy u pacjentów ze zdiagnozowanym IBS.